جادوی صنعت گردشگری بر اشتغال

گردشگری صنعتی است که با کمترین سرمایه، بیشترین درآمد و اشتغال را نصیب کشور می کند. ظرفیت و پتانسیل این صنعت، به وفور در ایران یافت می شود اما هنوز از این فرصت ها برای رشد اقتصادی کشور استفاده نشده است.

صنعت گردشگری به این دلیل که فراگیر است و از آنجا که بسیاری از خدمات آن را نمی توان با استفاده از تکنولوژی ارائه کرد، در مقیاسی قابل توجه به اشتغال نیروی انسانی نیازمند است.

در مجموع سه نوع اشتغال نیروی انسانی در صنعت گردشگری قابل تفکیک است :
۱٫ اشتغال اولیه _ فعالیت هایی است که قبل از انجام سفر یا در حین مسافرت به منظور اطلاع بیشتر از پتانسیل های بهره‌وری انجام می شود. (مؤسسات گردشگری)

۲٫ اشتغال در تأمین نیازها _ فعالیت هایی است که به طور مستقیم نیازهای روزمره گردشگر را تا زمانی که در مقصد است، برطرف می سازد. (فعالیت ها در حمل ونقل، هتل داری، رستوران ها، ارائه خدمات تفریحی و ورزشی)
۳٫ اشتغال غیر مستقیم _ با فعالیت های تولیدی مرتبط است و همزمان با سرمایه گذاری در گردشگری فراهم می‌آید. (ایجاد تأسیسات زیربنایی، فعالیت در احداث هتل ها، تولید وسایل حمل ونقل)

هرچند ایجاد اشتغال، هدف عمده توسعه گردشگری نیست؛ ولی توسعه آن با فعالیت و خدماتی سروکار دارد که خود به خود ظرفیت اشتغال را بالا می برد.